Fraternite Notre Dame

IN HAITI

Onze missiepost in Haïti werd gestart in Carrefour, daarna voortgezet in Port-au-Prince, Pétionville, om zich uiteindelijk te vestigen in Croix des Bouquets in het Dumay gebied, een erg arme, landelijke regio aan de voet van de bergen. Deze regio is om zo te zeggen verstoken van scholen en medische voorzieningen. De Hemelse Beschermster van de Missie, de Gezegende Maagd Maria, heeft de smeekbeden van haar volk gehoord, dat lijdt aan ondervoeding, gemis aan onderwijskansen, extreme armoede, geen baat vindend bij verlichting van hun lichamelijke en geestelijke ellende.

Gehoorgevend aan dit dringend appèl zond Bisschop Jean-Marie enige zusters om voor de wezen en arme kinderen te zorgen, en ondanks de weinige middelen, zó weinig middelen, groeide het aantal kinderen steeds meer door verhuizingen. Op een gegeven moment was het zover dat een twintigtal aan hun lot overgelaten kinderen een plaats kreeg in de schoot van de Fraternité Notre Dame, hun nieuwe familie, waar hun liefde en onderwijs werd gegeven, waar zij nooit eerder kans voor hadden gekregen. De meesten van hen zouden zeker zijn gestorven zonder het reddingswerk van de Fraternité Notre Dame.

Elk begin was erg zwaar: de religieuzen van de Fraternité Notre Dame leefden in armoede, zich elke dag toevertrouwend aan de Voorzienigheid. In 1997 werd de grond, waarop de tegenwoordige missiepost van de Fraternité Notre Dame staat, ons gegeven door een edelmoedige bewoner van de Croix des Bouquets' Commune. Dankzij de goede zorgen van de Voorzienigheid werd door de jaren heen in hulp voorzien door verschillende bijdragen van militairen en politie-mensen, die met verscheidene initiatieven kwamen in het kader van de Verenigde Naties, van consulaten, ambassades, internationale organisaties, van weldoeners van Haïti of overzee; kortom, al die van harte gedane bijdragen veranderden deze woestijn letterlijk in een haven van vrede en een toevluchtsoord voor al wie lijdt.

Afgesneden van Port-au-Prince, lijdt deze regio onder de isolatie, die voor een deel veroorzaakt wordt door de rivier, onvoorspelbaar na de regens, soms niet overgestoken kan worden. In de missiepost werd het eerste gebouw opgezet, twee bronnen werden aangeboord die voorzien in drinkwater, een door de Japanse Ambassade aangeboden brug werd over het water gelegd, waardoor men de missie-post kan bereiken. UNICEF schonk een waterreservoir van meer dan 40.000 liter! Zeecontainers werden opgeknapt om te worden gebruikt als slaapzaal, keuken, kapel...

De missiepost had veel weg van een militair kampement, toen onze vrienden van een Amerikaanse Marine Hulpgroep daar een lang gewenste school begonnen te bouwen: 12 klaslokalen in 3 gebouwen! Een waar wonder... maar laten we ook de goede sfeer vermelden met de volgende anekdote als voorbeeld: "Na het ondergaan van de zon op de missiepost ontsnapte ons varken aan de aandacht van onze oplettende kinderen op de missie; het dier rende door het kamp en niemand was in staat het te zien of te vangen.

De kinderen, de zusters met hun sluier wapperend in de wind, de mariniers, iedereen rende in alle richtingen... Toen greep de marinier-van-de-wacht boven in de geïmproviseerde wachttoren zijn infrarode verrekijker en leidde de kleine peuters naar het rennend varken: 'Die kant op! O, je miste hem! Vlugger!' Uiteindelijk eindigde het hele gedoe in een flinke lachbui van mariniers, zusters en kinderen, helemaal buiten adem van de race. En het brutale zwijntje was terug gejaagd naar zijn verblijf."

De religieuzen van de Fraternité Notre Dame bouwden zelf het weeshuis met bijstand van een team metselaars uit Dumay.
< home	>>>		<<<	volgende >